Een kleine 30 docenten in opleiding startten in oktober met hun Oriëntatie op het Beroep. De vraag ‘wil en kan ik leraar worden?’ stond centraal tijdens deze eerste stage. In het begin is het altijd even spannend. Voor de groep, die elkaar nog niet kent. Maar ook voor de schoolopleiders en werkplekbegeleiders. Peter Marchal en Olga Goöle vertellen over de OOB-klassen die zij les gaven in Onderwijskunde. En Wendy Douma-Lubberding over de stagiairs die zij begeleidde.

Olga en Peter vervullen de taak van Schoolopleider op de locatie van het Graafschap College. Samen met collega Marja Flipse verzorgen ze de lessen Onderwijskunde. Ze vormen de tweedelijns begeleiding van de dio’s en fungeren als vraagbaak voor de werkplekbegeleiders. “In oktober wordt het altijd spannend, want dan begint er weer een nieuwe groep OOB-studenten!”, vertellen ze enthousiast.

Les krijgen en les geven

Inmiddels is de start alweer even geleden en hebben we ook de afsluiting al achter de rug. Tijd om terug te blikken. “Iedere donderdag volgden de dio’s lessen Onderwijskunde. In deze lessen bespraken ze samen hun ervaringen en bevindingen en oefenden ze bepaalde situaties met elkaar. Op vrijdag liepen ze mee in het onderwijs en gaven ze deellessen. Dit was de dag dat ze écht proefden of docent zijn in het mbo iets voor ze is”, vertelt Wendy. In de rol van werkplekbegeleider op de locatie van Rijn IJssel begeleidde zij een half jaar lang twee dio’s.

Lesgeven aan leeftijdsgenoten

Wendy gaat verder: “Mijn dio’s gaven aan dat ze de begeleiding als goed hebben ervaren. Ze konden helaas wat minder voor een echte klas staan door de coronamaatregelen, maar dat hebben ze zelf niet zo ervaren. Wel vonden ze het in het begin soms lastig om les te geven aan leeftijdsgenoten. Toch spraken de mbo-studenten hen al snel aan met ‘meneer’ en ‘mevrouw’, waardoor er makkelijker hiërarchie ontstond.”

Professionele afstand behouden

Olga en Peter kunnen dat beamen. Peter: “We geven de dio’s een stagekeuzeopdracht. Bijna iedere dio koos voor de opdracht waarin ze zich verdiepten in hoe je een professionele afstand behoudt met de student. En dat snap ik wel. Ze geven les aan leeftijdsgenoten, die ze tegenkomen in de kroeg of op de sportclub. Dio’s moeten nog onderzoeken hoe ze zich daarin een houding geven.” Olga voegt toe: “We zien dat ze daar wel snel stappen in maken. Ze zijn zich bewust van hun positie en dat ze daar iets mee moeten doen. Wat laat ik van mezelf zien en waarin ben ik discreet? Het is mooi om te zien dat iedere dio dat proces op zijn eigen manier doorloopt.”

VR-brillen en greenscreens

Gedurende de stageperiode hebben de dio’s die meeliepen op het Graafschap College twee aanvullende activiteiten ondernomen. “Dit doen we om de diversiteit van het mbo te laten zien. Hiermee prikkelen we de onderzoekende houding van de dio: wie is mijn student? Welke plek creëert de school voor studenten?”, vertelt Olga.

De eerste activiteit was een bezoek aan het CIVON Innovatiecentrum. Olga vertelt: “Hier maakten ze kennis met allerlei technische snufjes waarmee je als docent je lessen kunt uitbreiden. Denk aan VR-brillen, drones en greenscreens. Ik vond het leuk om te zien dat deze jonge docenten in spé al deze technologie zich zo snel eigen maakten. En dat ze het zelf ook zo leuk vonden. Dat hoefden we niet eens te vragen, dat zagen we aan de grote lach op hun gezichten!”

Mijn school

De tweede activiteit was een bezoek aan Mijn School, een locatie van het Graafschap College speciaal voor studenten die behoefte hebben aan een eigen opleidingstraject. Hier wordt het

onderwijs opgebouwd rondom de student. De dio’s ontdekten hoe het onderwijs hier wordt vormgegeven. Peter vertelt: “Ook hier waren ze erg enthousiast en nieuwsgierig. Wel vonden sommigen het een lastig idee dat hier structuur en echte lessen missen. Ze werken hier bijvoorbeeld niet met roosters. Om hier nú al stage te lopen, leek hen daarom wat te hoog gegrepen, maar wie weet later.”

Ja, ik wil!

Op beide locaties werden de OOB-klassen afgesloten met presentaties. Hierin gaven de dio’s aan of ze leraar willen en kunnen worden. Verreweg de meeste dio’s wíllen het sowieso. Sommigen twijfelen nog of ze het echt kúnnen. Daar willen ze nog aan werken. Ook de dio’s die Wendy begeleidde willen graag en denken het te kunnen. “Ik vind het leuk om te zien dat deze twee stagiairs eigenlijk totaal verschillend zijn. De één heeft meer passie om met studenten te werken, en wil nog dieper duiken in het vak dat hij geeft. De ander heeft juist al heel veel vakkennis en vindt het leuk om hier les in te geven, maar wil nog meer werken aan het studentcontact. Mooi dat ik beiden heb kunnen helpen in hun zoektocht en ontwikkeling!”

Enorme waardering voor elkaar

Peter en Olga spreken tot slot nog graag hun waardering uit voor de werkplekbegeleiders: “We zijn blij dat zij het nut inzien van deze stage. Zonder hen kunnen we namelijk niks! Het is geweldig hoe zij de dio’s opvangen en zorgen dat ze mee kunnen lopen, hoe ze hen feedback geven.” En op haar beurt als werkplekbegeleider wil Wendy haar waardering uitspreken voor ook de rest van het team: “Zij begeleiden de stagiairs óók. Ze geven de dio’s de mogelijkheid om (deel)lessen te geven en beoordelen deze ook. De stagiairs zijn echt in een warm bad terechtgekomen en worden betrokken bij alle activiteiten. We doen het samen, daar draait het om!”